“I want to live in a world where my glass is always half full” dat is het credo van de Amerikaanse drummer Herlin Riley (1957), voorwaar een positieve instelling. New Orleans was zijn geboorteplaats dus de muziek en zeker het typerende ritme uit The Big Easy moet hem in het bloed zitten. Herlin speelde een aantal jaren in Ahmed Jamal’s band en maakt inmiddels al langere tijd deel uit van het Jazz at Lincoln Center Orchestra geleid door Wynton Marsalis. Hij speelde ook een belangrijke rol in de jazz opera “Blood on the Fields” uit 1997 van Wynton dat de Pulitzer Price won. Dit is zijn tweede album voor het Mack Avenue label, met mainstream jazz zoals het hoort, creatief en vooral heel plezierig om naar te luisteren.

Vijf van de tien nummers zijn geschreven door Riley , de rest bestaat uit de prachtige ballad “You don’t know what love is” van Gene de Paul, het bekende “Stella by Starlight”van Victor Young, “Borders without lines”van Victor Goines, Twelve’s It”van Ellis Marsalis en verrassend “Wang Dang Doodle”van Willie Dixon. Het quintet bestaat uit leider Herlin Riley (drs), Emmet Cohen (pno), Godwin Louis (as), Bruce Harris (tpt) en Russell Hall (bs).

“Rush Hour”opent het album, het nummer gaat gepaard met ritmisch handgeklap hetgeen zorgt voor de nodige “drive”, een vrolijk stemmend begin van “Perpetual Optimism”. De klankkleur vertoont wel enige gelijkenis met het werk van de broertjes Adderley (altsax en trompet en alles in een funky jasje). Lichtvoetig blijft het met “Be there when I get there” met alweer een hoofdrol voor de altsax van Godwin Louis en de trompet van Bruce Harris. Met demper is hij te horen in de ballad “You don’t know what love is”, alle bandleden dragen ertoe bij dat ook dit nummer staat als een huis. Het titelnummer “Perpetual Optimism” is een verwijzing naar het feit dat hij in de twee jaar na het verschijnen van “New Direction”zijn vorige cd voor Mack Avenue, werd geconfronteerd met het overlijden van zijn ouders, één van de ergste realiteiten van het leven, maar Herlin zocht zijn hoop in optimisme en kracht en dat is ook wat het nummer uitstraalt.

Emmet Cohen excelleert op zijn piano in de compositie “Border without Lines”. Het bekende “Stella by starlight”wordt uitgevoerd zonder beide blazers. “Twelve’s it” is een eerbetoon aan de iconische pianist Ellis Marsalis, stamhouder van een beroemde muzikale familie en mentor van Riley toen hij begon in New Orleans. Bluesnummer “Wang Dang Doodle”van Willie Dixon en vooral bekend door de uitvoeringen van Howlin’Wolf en Koko Taylor en heel veel gecoverd. Hier krijgt het nummer een vooral gospel getinte uitvoering met in de intro een verwijzing naar “Wade in the water” een spiritual van de Fisk Jubilee Singers maar vooral bekend door de jazzy uitvoering van Ramsey Lewis. Herlin Riley laat hier trouwens horen dat hij ook vocaal zijn mannetje staat ,een prima versie.

Het album is een verzameling van gospelgeïnspireerde muziek, hard-bop en standards uit het Great American Songbook. Niets ten nadele van alle moderne jazz die de laatste tijd mijn cd speler passeren, maar het is wel verfrissend om af-en-toe weer eens mainstream jazz te horen , zo wordt er hier in huis ook menigmaal een Blue Note lp gedraaid.

Jan van Leersum